Daybreak Tagesanbruch, 1968
Art Print
Miro, Joan
Buy at AllPosters.com
Początkowo Miró tworzy w różnych modnych stylach, na przykład fowistycznym i kubistycznym. W 1920 roku przyjeżdża kilkakrotnie do Paryża, a rok później osiedla się tam na stałe. Poznaje Pabla Picassa, Wasilija Kandinskiego i wielu innych znanych malarzy oraz artystów. W 1924 roku dołącza do surrealistów z kręgu André Bretona, ale – mimo że tworzy pod ich wpływem – pozostaje na obrzeżach tego nurtu, zachowując pozycję outsidera.
Będąc pod wpływem poetów i pisarzy surrealistycznych, zaczyna rozwijać swój własny styl: mapę umieszczonych nieważko kolorowych znaków i poetyckich form, które kojarzą się zarazem z pozornie naiwną świeżością inwencji i z wybujałym oraz barokowym duchem katalońskim. Elementami przyjętej przez niego stylistyki były „organiczne” formy i „spłaszczony” rysunek o ostrych liniach.
Animal Composition
Art Print
Miro, Joan
Buy at AllPosters.com
Miró czerpał swe inspiracje z surrealizmu i dadaizmu, choć on sam nie przyznawał się do przynależności do żadnego ruchu artystycznego rozwijanego w Europie między I a II wojnami światowymi. Uważano go za surrealistę z powodu jego zainteresowania rysunkiem „automatycznym” i częstego użycia symboliki kojarzącej się ze sferą seksu (np. owali z emanującymi z nich falistymi liniami). Miró powiedział o powstaniu swego sławnego dzieła Karnawał arlekina: „Wróciłem na noc do mojego paryskiego studia przy Rue Blomet i położyłem się do łóżka bez kolacji. Wtedy zobaczyłem kształty, które zacząłem szkicować w mym notatniku. Były to cienie na suficie”.
Nie należąc oficjalnie do surrealistów, mógł Miró swobodnie eksperymentować z dowolnymi stylami artystycznymi bez konieczności popadania w kompromisy i bez bycia oskarżanym o to, że nie jest „prawdziwym surrealistą”. Ta artystyczna autonomia znalazła odzwierciedlenie w jego dziełach i w dążeniach do pracy z różnymi mediami.
Joan Miro Graphics Exhibition, 1966
Limited Edition
Miro, Joan
Buy at AllPosters.com
W wywiadzie udzielonym jego biografowi – Walterowi Erbenowi – Miró wyraził swe niezadowolenie z krytyków, mówiąc, że „starają się oni być bardziej filozofami niż czymkolwiek innym. Przyjmują z góry założone opinie, zamiast patrzeć na dzieło sztuki. Malarstwo służy im za kloakę, do której ładują swe wyposzczone systemy filozoficzne”.
W 1926 roku Miró współpracuje z Maksem Ernstem nad dekoracjami do sztuki wystawianej przez Siergieja Diagilewa. Ernst i Miró opracowują technikę gratażu, w której zdrapuje się farbę z płótna. 12 października 1929 roku Miró poślubia w Palma de Mallorca Pilar Juncosę, a 17 czerwca 1931 roku rodzi się jego córka Dolores.
źródlo http://pl.wikipedia.org/wiki/Joan_Mir%C3%B3